Louis Moreau Gottschalk

Louis Moreau Gottschalk

Hayatı:

Louis Moreau Gottschalk (8 Mayıs 1829 - 18 Aralık 1869), en çok kendi romantik piyano eserlerinin virtüöz sanatçısı olarak tanınan Amerikalı bir besteci ve piyanist. Kariyerinin çoğunu Amerika Birleşik Devletleri dışında geçirdi.

Gottschalk, New Orleans'ta Londralı bir Aşkenaz Yahudi iş adamı (Edward Gottschalk) ve Fransız bir annenin (Aimée Marie Bruslé) oğlu olarak dünyaya geldi. Altı kardeşi vardı, bunlardan beşi üvey idi. Ailesi bir süre Vieux Carré'de Royal ve Esplanade'de küçük bir kulübede yaşadı. Louis daha sonra 518 Conti Caddesi'ndeki akrabalarının yanına taşındı; anneannesi Bruslé ve hemşiresi Sally, Saint-Domingue'de (daha sonra Haiti olarak anılacaktır) doğmuştu. Bu nedenle çeşitli müzik geleneklerine maruz kaldı ve küçük yaşlardan itibaren piyano çaldı. Kısa süre sonra New Orleans burjuva düzeni tarafından bir dâhi olarak tanındı ve 1840'ta yeni St. Charles Oteli'nde gayri resmî ilk çıkışını yaptı.

Sadece iki yıl sonra, 13 yaşında Amerika Birleşik Devletleri'nden ayrıldı ve Avrupa'ya yelken açtı. Çünkü kendisinin ve babası müzikal hırslarını yerine getirmek için klasik bir eğitim alması gerektiğini fark etti. Ancak Paris Konservatuarı başvurusunu uyruğu gerekçesiyle dinlemeden reddetti; Piyano Fakültesi Başkanı Pierre Zimmerman, "Amerika bir buhar makineleri ülkesidir." yorumunu yaptı. Gottschalk sonunda aile dostları aracılığıyla müzik düzenine erişim sağladı. Franz Liszt ve Charles-Valentin Alkan da Gottschalk'un aşırı yeteneğini fark etti.

Gottschalk 1853'te Amerika Birleşik Devletleri'ne döndükten sonra yoğun bir şekilde seyahat etti.

1854'te Küba'da bir ikamet, Orta ve Güney Amerika'ya bir dizi gezinin başlangıcıydı. Porto Riko'ya da gitti. Adada duyduğu müzikten oldukça etkilendi. Öyle ki muhtemelen 1857'de "Souvenir de Porto Rico" adlı bir eser besteledi.

Bu turun ardından New York City'ye döndü. Orada dinlenmeye devam etti ve çok genç bir Venezuelalı öğrenci olan Teresa Carreño'yu yanına aldı. Nadiren öğrencileri kabul etti ve dâhilere şüpheyle yaklaştı, ancak Carreño bir istisnaydı ve başarılı olduğuna karar verdi. Yoğun programıyla Gottschalk, ona sadece bir avuç ders verebildi, ancak onu sevgiyle hatırlayacak ve geri kalan günlerinde müziğini çalacaktı. Gottschalk'la tanıştıktan bir yıl sonra Abraham Lincoln için performans sergiledi ve "Piyanonun Valkyrie'si" lakabını kazanan ünlü bir konser piyanisti olmaya devam edecekti.

1855'in sonlarında ve 1856'nın başlarında Gottschalk, heykeltıraş Erastus Dow Palmer, besteci ve müzisyen George William Warren ve Hudson River School manzara ressamı Frederic Edwin Church da dâhil olmak üzere New York sanat dünyasının birkaç önemli figürüyle bağlantı kurdu. Gottschalk gibi Church da Latin Amerika'da (özellikle Ekvador ve Kolombiya  yoğun bir şekilde seyahat etmiş ve bir dizi Güney Amerika konulu büyük ölçekli tuvaller üretmiştir. 

1860'larda Gottschalk, Yeni Dünya'nın en iyi bilinen piyanisti olarak kendini kanıtlamıştı. New Orleans'ta doğup büyümüş olmasına rağmen, Amerikan İç Savaşı sırasında Birlik Davasının destekçisiydi. Sadece ara sıra konserler için memleketine döndü, ancak kendisini her zaman bir New Orleans yerlisi olarak tanıttı.

Mayıs 1865'te bir San Francisco gazetesinde kendisinden "Trenle 95.000 mil seyahat etti ve 1.000 konser verdi." şeklinde bahsedildi. O yıl ABD'yi terk etmek zorunda kaldı ve bir daha da ABD'ye geri dönmedi.

Gottschalk, sık sık konserler vermeye devam ettiği Güney Amerika'ya gitmeyi seçti.

Rio de Janeiro, Tijuca'daki otelinde muhtemelen aşırı doz kinin yüzünden öldü. Jeremy Nicholas'ın, Philip Martin'in Hyperion etiketiyle yaptığı "Gottschalk Piyano Müziği" kaydına eşlik eden kitapçık için yazdığı bir makaleye göre, karnındaki apse sonucu ampiyemden öldü.

1870 yılında, onun kalanlar ABD'ye iade edildi ve New York'taki Gren-Wood Mezarlığı'na gömüldü.

Eserleri:

Gottschalk'un müziği yaşamı boyunca çok popülerdi ve ilk besteleri Avrupa'da sansasyon yaratmıştı. Bamboula, La Savane, Le Bananier ve Le Mancenillier gibi ilk parçalar Gottschalk'un Louisiana'daki gençliğinde duyduğu müziğe dair anılarına dayanıyordu ve yaygın olarak klasik kültürdeki en eski creole (kreol ya da kreyol; yöreye ve kişiye göre gelişen ve birkaç dilin karışımından oluşan dil) müziği parçaları olarak kabul ediliyor. 

Kompozisyonlarının çoğu ölümünden sonra yok edildi veya kayboldu.

• Symphony No. 1
• Grande Tarantelle
• The Banjo
• Bamboula
• Souvenir de Porto Rico
• Le Bananier
• Le Mancenillier
• La Savane
• Escenas Campestres Cubanas - Opéra en 1 acte, RO77
• El Cocoyé, op. 80
• Grand Tarantelle
• Union, Paraphrase de Concert, op. 48
• Polka in B-flat, RO 273
• Le Carnaval de Venise (grand caprice et variations), RO 45, op. 89
• La Gitanella, RO 103, op. 35
• Polonia, RO 210, op. 43
• Polka de salon, RO 207, op. 1
• Danse des sylphes, RO 65, op. 86
• Danza, op. 33
• The Dying Swan, RO 76, op. 100
• Souvenirs d'Andalousie, op. 22
• Grande Fantaisie triomphale sur l’hymne national brésilien, op. 69
• Marche funèbre, RO 147, op. 61
• Jérusalem, RO 126, op. 13
• Murmures éoliens, RO 176, op. 46
• Pensée poétique, RO 194, op. 62
• Chant de guerre, RO 48, op. 78
• Vision (étude), RO 295, op. posth.
• Hurrah Galop, RO 118
• Ojos criollos, op. 37
• La Mélancolie, RO 167
• Polka in A-flat, RO 275
• Gottschalk's Melody
• Ossian, RO 187, op. 4: No. 1
• Ballade no. 8, RO 16, op. 90
• Marche Solennelle, RO 154
• Symphonie romantique "La nuit des tropiques", RO255: I. Noche en los tropicos
• Réponds-moi “Di que si”, RO 226, op. 50
• Ossian, RO 187, op. 4: No. 2
• Forest Glade, RO 98, op. 25
• O, ma Charmante, épargnez moi !, op. 44
• La Colombe, RO 60, op. 49
• Ballade no. 7, RO 15, op. 87
• The Maiden's Blush, op. 106
• Polka in A-flat major
• Mazurka rustique, op. 81
• Manchega, op. 38
• Ses yeux, op. 66
• The Breeze, RO 30
• Scherzo Romantique, op. 73
• Dernier amour, RO 73, op. 63

Biyografiler sayfasına dönmek için tıklayın.