Artur Schnabel

Artur Schnabel

Hayatı:

Artur Schnabel (17 Nisan 1882 - 15 Ağustos 1951) Avusturyalı ve ABD'li bir klasik piyano virtüözü, besteci ve pedagogdu. Schnabel, bir müzisyen olarak entelektüel ciddiyetiyle tanınıyordu ve saf teknik cesaretten kaçınıyordu. 20. yüzyılın en saygın ve önemli piyanistleri arasında Avusturya-Alman klasiklerinde, özellikle Beethoven ve Schubert'in eserlerinde belirgin bir canlılık, derinlik ve maneviyat sergiledi.

Aaron Schnabel, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu, Bielsko-Biała yakınlarındaki Lipnik'te (Kunzendorf) doğdu (bugün Polonya'nın bir parçasıdır). Bir tekstil tüccarı olan Isidor Schnabel ve karısının üç çocuğunun en küçüğüydü. Ernestine Taube (kızlık soyadı Labin), Clara ve Frieda adında iki kız kardeşi vardı. Ailesi Yahudiydi.

Müzik eleştirmeni Harold C. Schonberg, Schnabel'i "Beethoven'ı icat eden adam" olarak tanımladı. 1932 ile 1935 arasında Beethoven'ın piyano sonatlarının ilk kaydını yaptı . 2018 yılında Kongre Kütüphanesi, tarihi önemi nedeniyle bu kaydı Ulusal Kayıt Siciline yerleştirilmek üzere seçti.

İki yaşındayken, Schnabel'in ebeveynleri aileyi 1884'te Viyana'ya taşıdı. Schnabel, en büyük kız kardeşi Clara'nın piyano derslerine kendiliğinden ilgi duyunca dört yaşında piyano öğrenmeye başladı. Altı yaşında Viyana Konservatuarı'ndan (bugün Viyana Müzik ve Sahne Sanatları Üniversitesi) Profesör Hans Schmitt'in gözetiminde piyano derslerine başladı. Üç yıl sonra Theodor Leschetizky'nin yanında çalışmaya başladı. Öğretmeni bir keresinde ona "Asla piyanist olmayacaksın; sen müzisyensin." dedi.

Schnabel, 1891 ile 1897 yılları arasında Leschetizky'nin vesayeti altında yedi yıl çalıştı. O dönemde Leschetizky'nin ortak öğrencileri arasında Ossip Gabrilowitsch, Mark Hambourg ve Ignaz Friedman vardı.

Başlangıçta, Leschetizky yönetimindeki ilk yılında Schnabel, Anna Yesipova'dan (Leschetizky'nin ikinci karısı ve kendi başına ünlü bir piyanist) ve ayrıca Leschetizky'nin asistanı olan Malwine Bree'den titiz hazırlıklı teknik eğitim aldı. On yaşından itibaren Leschetizky'nin tüm derslerine katıldı.

Anton Bruckner'a başarısız bir başlangıç ​​yaklaşımının ardından Schnabel, Eusebius Mandyczewski altında müzik teorisi ve kompozisyon eğitimi aldı. Mandyczewski, Johannes Brahms'ın asistanıydı ve onun aracılığıyla Brahms'ın çevresine tanıtıldı. Sık sık büyük bestecinin huzurundaydı.

Schnabel ilk konserini 1897'de Viyana'daki Bösendorfer-Saal'da yaptı. Aynı yıl Budapeşte, Prag ve Brünn'de (bugün Brno, Çek Cumhuriyeti) bir dizi konser verdi.

Schnabel 1898'de Berlin'e taşındı ve orada Bechstein-Saal'daki bir konserle ilk kez sahneye çıktı. Birinci Dünya Savaşı'nın ardından Amerika Birleşik Devletleri, Rusya ve İngiltere'yi ziyaret ederek geniş çapta turneye çıktı.

Oda müziğinde kemancı Alfred Wittenberg ve çellist Anton Hekking ile Schnabel Trio'yu kurdu; 1902 ve 1904 arasında birlikte çaldılar. 1905'te Carl Flesch (kendisiyle birlikte keman sonatları da çalıyordu) ve çellist Jean Gérardy ile ikinci bir Schnabel Trio kurdu. 1914'te Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle Gérardy (bir Belçikalı), artık Almanya'da kalamayacağı için üçlüden ayrıldı. Onun yerine Hugo Becker geçti ve bu üçüncü Schnabel Trio oldu.

Daha sonra Schnabel ayrıca kemancı Bronisław Huberman, besteci / viyolacı Paul Hindemith ve çellist Gregor Piatigorsky ile bir dörtlü halinde çaldı. Schnabel ayrıca kemancı Joseph Szigeti ve viyolonsel sanatçılar Pablo Casals ve Pierre Fournier gibi bir dizi diğer ünlü müzisyenle de çaldı.

Wilhelm Furtwängler, Bruno Walter, Otto Klemperer, George Szell, Willem Mengelberg ve Adrian Boult dahil olmak üzere günün en seçkin şeflerinin arkadaşlarıydı ve onlarla birlikte çaldı.

1925'ten itibaren ustalık sınıflarının kendisine büyük ün kazandırdığı Berlin Devlet Akademisi'nde ders verdi.

Yahudi olan Schnabel, Nazi Partisi'nin kontrolü ele geçirmesinin ardından 1933'te Berlin'den ayrıldı. ABD vatandaşı oldu. Michigan Üniversitesi'nde öğretmenlik görevi aldı. Michigan'daki öğrencileri arasında besteci Sam Raphling de vardı . II. Dünya Savaşı'nın sonunda Avrupa'ya döndü ve İsviçre'ye yerleşti.

Annesi Ernestine Taube, Anschluss'tan sonra Viyana'da kaldı ve Ağustos 1942'de 83 yaşındayken iki ay sonra öldüğü Theresienstadt toplama kampına gönderildi. Artur Schnabel savaştan sonra asla Almanya veya Avusturya'ya geri dönmedi. Yaşamının sonuna kadar Atlantik'in her iki yakasında konserler vermeye devam etti, aynı zamanda tüm stüdyo sürecini hiç sevmemesine rağmen beste yapmaya ve plak yapmaya devam etti. İsviçre'nin Axenstein kentinde öldü ve İsviçre'nin Schwyz kentine gömüldü. Schnabel, Prens Danilo I Nişanı ile ödüllendirildi.

Repertuvarı:

Schnabel en çok çekirdek Alman bestecilere, özellikle Mozart, Beethoven ve Schubert Viyana klasiklerine olan bağlılığıyla tanınıyordu. Ayrıca Brahms ve Schumann'ın eserlerini çalmasıyla ünlüydü ve Bach'ın eserlerini çaldı ve kaydetti.

Ancak repertuvarı bundan daha genişti. Berlin'deki genç virtüöz yıllarında Liszt, Chopin ve Weber gibi diğer bestecilerin eserlerini çaldı. İlk Amerika turlarında Chopin'in Preludes ve Schumann'ın Fantasie in C gibi çalışmaları programladı.

Schnabel'in, Almanya'dan son ayrılışının ardından 1930'larda performans repertuvarından bunları neden çıkardığı belli değil. Bunun sadece "icra edilebileceğinden daha iyi müzik" çalmak istediğine karar verdiğini iddia etti. Ancak, bazıları tarafından yerli mirasından koparılan Schnabel'in, kültürel kökenlerini canlı tutmak için büyük Alman bestecilere sarılmış olabileceği" öne sürülmüştür.

Schnabel, Schubert'in o zamanlar ihmal edilen sonatlarını ve dahası Beethoven'ı, daha zorlu geç dönem eserleri de dâhil olmak üzere savunmasıyla biliniyordu.

Beethoven'ın piyano müziğini popülerleştirmek için çok şey yaptı, sonatların ilk tam kaydını yaptı ve İngiliz plak şirketi HMV için seti tamamladı. Mart 2018'de, Kongre Kütüphanesi'nin kültürel ve tarihi önemi nedeniyle Ulusal Kayıt Siciline yerleştirilmek üzere seçilen 25 kayıttan biriydi.

Biyografiler sayfasına dönmek için tıklayın.